- reclamo
- rē̆-clāmo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to cry out against, exclaim against, contradict loudly.I.In gen. (class.):II.
in his, si paulum modo offensum est, theatra tota reclamant,
Cic. de Or. 3, 50, 196:reclamat Sicilia tota, propter, etc.,
id. Verr. 2, 4, 14, § 41:illi reclamarunt,
id. Fam. 11, 21, 2:tribuni reclamantibus consulibus refecti,
in spite of their protest, Liv. 3, 21; cf. id. 3, 26; 10, 41 fin.; Suet. Vit. 15; id. Aug. 11; Just. 24, 2, 11:cum ejus promissis legiones reclamassent,
Cic. Phil. 5, 8, 22:orationi,
id. Fam. 1, 2, 2.— Pass.:mihi,
Quint. 12, 1, 14:mihi pro reo,
Plin. Ep. 3, 9, 25:unā voce omnes judices, ne is juraret, reclamasse,
Cic. Balb. 5, 12:quaere peregrinum, vicinia rauca reclamat,
Hor. Ep. 1, 17, 62. — With object-clause:reclamantibus cunctis, satis majestatem ejus imminui, etc.,
crying out loudly, Suet. Aug. 37 fin.; so Just. 24, 2, 10; Phaedr. 4, 16, 25:(servus) si ex possessione servitutis in libertatem reclamaverit,
obstinately demands his freedom, Dig. 41, 2, 3, § 10 (more usually: proclamare ad libertatem; v. proclamo). — Impers.:cum erat reclamatum,
Cic. Sest. 59, 126:ab universo senatu reclamatum est,
id. Dom. 4, 10:vehementer ab omnibus reclamatur,
Suet. Aug. 76.— Poet., with abstract subject: quod quoniam ratio reclamat vera, etc., * Lucr. 1, 623.—Esp.A.Poet., to reverberate, re-echo, resound: scopulis illisa rĕclamant Aequora, * Verg. G. 3, 261:B.arva plangoribus,
Stat. Th. 3, 120:ager canenti domino,
id. S. 4, 5, 20.—In Val. Fl., to call one aloud or repeatedly:rursus Hylan et rursus Hylan per longa reclamat Avia,
Val. Fl. 3, 596:dominam nomine,
id. 8, 172.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.